Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

aspectu idemque suspectu

  • 1 suspectus

    1.
    suspectus, a, um, Part. of 1. suspicio.
    2.
    suspectus, ūs, m. [1. suspicio], a looking up or upwards ( poet. and in postAug. prose).
    I.
    Lit.:

    color nigricans aspectu idemque suspectu refulgens,

    Plin. 9, 38, 62, § 135:

    in suspectu esse,

    id. 37, 9, 40, § 123; 21, 8, 22, § 45.—
    B.
    Poet., transf., a height:

    Tartarus ipse Bis patet in praeceps tantum... Quantus ad aetherium caeli suspectus Olympum,

    Verg. A. 6, 579:

    turris erat vasto suspectu,

    id. ib. 9, 530.—
    II.
    Trop., high regard or esteem, respect:

    honorum,

    Ov. F. 5, 31:

    nimius sui suspectus,

    Sen. Ben. 2, 26:

    facta ejus dictaque quanto meruit suspectu celebramus,

    id. Cons. ad Marc. 5, 2.— Plur., Vitr. 7 praef. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > suspectus

  • 2 suspectus

    I 1. a, um
    part. pf. к suspicio
    2. adj.
    1) подозрительный, внушающий подозрение (опасение), подозреваемый (aliquā re QC или de, реже super aliqua re C, Sl, тж. propter (ad) aliquid QC, L, alicujus rei L, QC, T, in aliquā re и ob aliquid T)
    aliquem suspectum habere Cs, Sl — подозревать кого-л., подозрительно относиться к кому-л.
    2) питающий подозрение, подозрительно относящийся, недоверчивый Spart, Dig, Tert
    II suspectus, ūs m. [ suspicio I ]
    aspectu idemque suspectu PM — при взгляде сверху, а также снизу
    3) почтительное удивление, восхищение (alicujus rei O, Sen etc.)

    Латинско-русский словарь > suspectus

  • 3 suspectus [2]

    2. suspectus, ūs, m. (1. suspicio), I) das Aufwärtssehen, Hinaufschauen, der Aufblick, a) eig.: aetherium ad Olympum, Verg.: in caelum, Min. Fel.: color nigricans aspectu, idemque suspectu refulgens, wenn man an ihr hinaufsieht, Plin. – b) meton., die Höhe, turris vasto suspectu, Verg. Aen. 9, 530. – II) übtr., die Verehrung, Bewunderung, Vitr., Ov. u. Sen.

    lateinisch-deutsches > suspectus [2]

  • 4 suspectus

    1. suspectus, a, um, PAdi. (v. 1. suspicio), I) beargwöhnt, verdächtig, Verdacht erregend, suspectus regi et ipse eum suspiciens novas res cupere, Sall.: meis civibus suspectus, Cic.: nec metues suspecta Cyrum, Hor.: medicina pluribus suspecta, Cic.: locus, Plin. ep.: bellum, vermuteter, Liv. (s. Fabri Liv. 24, 40, 1): eo suspectior, Cic.: suspectissimum quemque sibi haud cunctanter oppressit, Suet. – alqm od. alqd suspectum habere, für verdächtig halten, in Verdacht haben, Caes., Sall. u.a. – m. Abl. wodurch? suspectus societate consilii, Vell. 2, 53, 3: contumaciā suspectus, Curt. 8, 6 (20), 1. – mit de u. Abl., cum filius iamiam patri suspectus esset de noverca, Cic. de off. 3, 94: si provincia de morbis aestate suspecta est, Pallad. 1, 16. – m. super u. Abl., ne super tali scelere suspectum se haberet, Sall. Iug. 71, 5. – mit propter u. Akk., quod propter novitatem posset esse suspectum, Curt. 3, 5 (13), 16. – m. ad u. Akk., ut vilior ob ea regi et suspectior ad omnia fieret, Liv. 35, 14, 4. – m. in u. Akk., Etruria omnis cum Lepido suspecta in tumultum erat, Sall. hist. fr. 1, 45 (48): ne suspectus haberetur in amorem eius, Porphyr. Hor. carm. 2, 4, 21. – m. in. u. Abl., in parricidio, Val. Max. 5, 9, 3: suspectus in eadem Poppaea, Tac. hist. 1, 13: suspectus in eā (filiā), Suet. gr. 16: suspectus et in morte matris fuit, Suet. Vit. 14, 5. – m. Genet., suspectus
    ————
    cupiditatis imperii, Liv. 24, 9, 10 (wo Wölfflin cupiditate lesen will): falso incesti suspecta, Aur. Vict. de vir. ill. 46, 2: dominationis suspecti, ibid. 84, 4: suspectus nimiae spei, Tac. ann. 3, 29: capitalium criminum, ibid. 3, 60: aemulationis, ibid. 13, 9: proditionis, Iustin. 5, 9, 12: ob ea non quidem sceleris, sed contumaciae tamen esse suspectum, Curt. 6, 8 (29), 3. – mit Infin., suspectus consilia eius fovisse, Tac. hist. 1, 46: suspectus bellum malle, ibid. 4, 34: suspectus res novas voluisse, Curt. 9, 10 (41), 21. – II) aktiv = argwöhnend, argwöhnisch, mißtrauisch, Tert. apol. 21 u. de cult. fem. 2, 4 extr.: verb. timidi et suspecti, Cato dist. 4, 44: m. folg. Acc. pers. = jmd. beargwöhnend, gegen jmd. mißtrauisch, Spart. Sev. 15, 5. – Compar. m. de u. Abl., suspectior de obscuris, Amm. 16, 12, 27. – Amm. 29, 4, 5 Gardth. suspicati; Apul. met. 9, 21 Hildebr. u. Eyssenh. suspectis.
    ————————
    2. suspectus, ūs, m. (1. suspicio), I) das Aufwärtssehen, Hinaufschauen, der Aufblick, a) eig.: aetherium ad Olympum, Verg.: in caelum, Min. Fel.: color nigricans aspectu, idemque suspectu refulgens, wenn man an ihr hinaufsieht, Plin. – b) meton., die Höhe, turris vasto suspectu, Verg. Aen. 9, 530. – II) übtr., die Verehrung, Bewunderung, Vitr., Ov. u. Sen.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > suspectus

  • 5 nigrico

    nigrico, āre (niger), schwärzlich sein, einen dunklen Schein haben, cum in candida gemma superne nigricat color, Plin. 37, 161: nigricans, schwärzlich, dunkel, Tyrius color nigricans aspectu idemque suspectu refulgens, Plin. 9, 135: massae fiunt colore pingui nigricantes, bekommen eine dunkle, fettige Farbe, Plin. 36, 193: nec ullum (lapidem) ex eis nigricaturum, Herm. Past. 3, 9, 30 Palat.

    lateinisch-deutsches > nigrico

  • 6 refulgeo

    re-fulgeo, fulsī, ēre, einen Widerschein geben, widerstrahlen, hell aufleuchten, I) eig.: arma refulgentia, Liv.: faces refulgent ex petra, Curt.: caerula nubes solis inardescit radiis longeque refulget, Verg.: stella refulsit, Hor.: fervidus ille Canis (Hundsstern) stellarum luce refulget, Cic. poët.: Iovis tutela refulgens, v. Jupiter als glücklichem Geburtsstern, Hor.: ubi aestas refulserit, in seinem Glanze wieder erscheint, Pallad.: Tyrius color nigricans aspectu idemque suspectu refulgens, Plin. – II) übtr., hell aufleuchten, hervorstrahlen, -schimmern, splendida a docto fama refulget avo, Prop.: tum refulsit certa spes liberorum parentibus, den E. erblühte diese H. für das Wohlergehen ihrer K., Vell.: non tibi divitiae velut maximum generis humani bonum refulserunt, Sen.: in quibus (luminibus artis) primus refulsit Apollodorus, Plin.

    lateinisch-deutsches > refulgeo

  • 7 nigrico

    nigrico, āre (niger), schwärzlich sein, einen dunklen Schein haben, cum in candida gemma superne nigricat color, Plin. 37, 161: nigricans, schwärzlich, dunkel, Tyrius color nigricans aspectu idemque suspectu refulgens, Plin. 9, 135: massae fiunt colore pingui nigricantes, bekommen eine dunkle, fettige Farbe, Plin. 36, 193: nec ullum (lapidem) ex eis nigricaturum, Herm. Past. 3, 9, 30 Palat.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nigrico

  • 8 refulgeo

    re-fulgeo, fulsī, ēre, einen Widerschein geben, widerstrahlen, hell aufleuchten, I) eig.: arma refulgentia, Liv.: faces refulgent ex petra, Curt.: caerula nubes solis inardescit radiis longeque refulget, Verg.: stella refulsit, Hor.: fervidus ille Canis (Hundsstern) stellarum luce refulget, Cic. poët.: Iovis tutela refulgens, v. Jupiter als glücklichem Geburtsstern, Hor.: ubi aestas refulserit, in seinem Glanze wieder erscheint, Pallad.: Tyrius color nigricans aspectu idemque suspectu refulgens, Plin. – II) übtr., hell aufleuchten, hervorstrahlen, -schimmern, splendida a docto fama refulget avo, Prop.: tum refulsit certa spes liberorum parentibus, den E. erblühte diese H. für das Wohlergehen ihrer K., Vell.: non tibi divitiae velut maximum generis humani bonum refulserunt, Sen.: in quibus (luminibus artis) primus refulsit Apollodorus, Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > refulgeo

См. также в других словарях:

  • ADSTRICTUS color — idem cum presso seu saturo seu austero, quem Graeci κατακορῆ vocant. Plinius l. 9. c. 38. de confectione purpurae, Buccinum per se damnatur, quoniam sucum remittit. Pelagio admotum alligatur, nimiaeque eius nigritiae dat austeritatem illam… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CONCHYLIUM — stricte cum accipitur, purpurae ac buccino opponitur, apud Dioscor. Interdum et buccinum solum conchylii nomine intelligitur: quomodo eaedem hae vestes conchyliatae, et, quas Mar, l. 4. Aen. v. 262. appellat, Tyriô murice infectas. Eô pactô autem …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SANGUINEUS Color — idem cum purpureo. Servius ad Aen. l. 3. Sed quoniam sumptuosum erat et crudele victimas vel homines interficere sanguinei coloris coepta est vestis mortuis inici; ut et ipse testatus l. 6. Aen. v. 221. Purpureasque super vestes velamina nota.… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»